ŞAKAYIK- PAEONİA

                                                                                                                                                                                                                       

Şakayık tohumla üretildiğinde geç açıyor

   
   Çok gösterişli bir çiçek.. Öyle muhteşem renkleri var ki gerçekten görenleri kendisine hayran bırakıyor. Ben yıllar önce bahçedeki taflan ağacının dibine farklı dört renk şakayık dikmiştim. Fakat sonradan taflan kuruyup ta , o bölümü sebze bahçesi yapmaya karar verdiğimizde şakayıkları da taşımak zorunda kaldık. İçlerinde sadece pembe renkli olan yeni yerine uyum sağlayabildi. Mümkün olduğu kadar yerlerinin değiştirilmemesi gerekiyor. 
    

      


  Düğünçiçeğigiller familyasından olan şakayığın ismi Yunan hekim Paeon'dan geliyor. Homeros'a göre bu tabip Pluton'un Herakles' ten aldığı yarayı bu bitkiyle tedavi etmiş.                                                                                                            
      İki çeşidi var. Biri otsu gelişen dallarda  çiçekleniyor ve boyu yarım -1.5 metre arasında değişiyor. Bu dallar kış soğuklarıyla beraber ölüyor, sonraki baharda yeniden gelişiyor. Bahçedeki ağaç şakayığının yanında böyle bir şakayık da var. Ağaç şakayığın çiçekleri biterken diğeri çiçek açmaya başlıyor.    Ağaç şakayığı şimdiki yerini çok sevdi. Öğle sonrasından akşama kadar güneş alıyor.  Sabah güneşi almaması onun için avantaj. Çünkü gece donan tomurcuk ve filizler aniden dondan çözülünce bozulurlar. Odunsu olan bu güzel çiçek yavaş büyür, 1.5 - 3 metre arası boylanır, kışın yapraklarını döker.                                                                      

                           
      Asıl güzel çiçeklerini  vermesi için soğukları yaşaması gerekir. Yani iyice üşümeli. Mayıs-haziran arası çiçek açar.  İlk üç yılı atlattıktan sonra kuraklığa da dayanıklı hale gelir. Çoğaltılması bir kaç yolla olur. En çok kullanılan yöntem dalından alınan bir parça, ağaç olmayan şakayığın dalına aşılanır. Bir diğer yol da ilkbaharda eğilebilir bir dalımın toprak altında kalacak kısmına iki çizik atılır. Daha sonra bu kısım gömülür ve üstüne  ağır bir taş konur. Düzenli sulanır, kışın köklenir,  bir yıl sonra da dalından kesilerek istenilen yere dikilir. Tohumla çoğaltılması önerilmez, çünkü ancak 5-10 yıl sonra çiçek açar.